کوددهی زعفران

کودهای ازته نیتراتی را به علت این که در آب سریعاً قابل حل می باشد می توان در سطح خاک پخش نمود ولی به دلیل تجزیه سریع کودهای آمونیاکی بهتر است پس از پخش با دستگاه شخم یا با وسایل مشابه دیگر با خاک مخلوط نمود.

در مورد کودهای فسفر و پتاس چون این کودها کمتر در خاک جا به جا می شوند و در مدت کوتاهی جذب سطحی کلوئیدهای رس و هوموس خاک می شوند از این رو این کودها در عمق خاک نزدیک ریشه به خاک داده می شوند. با توجه به مراتب فوق و با توجه به این که زعفران یک گیاه چندساله است که توسط کشاورزان در قطعات کوچک کشت می شود لذا می توان مصرف کودهای شیمیای را به نحو زیر توصیه نمود:

الف) در صورت استفاده از کود اوره، سوپرفسفات تریپل و سولفات پتاسیم بهتر است کل کود پتاس و فسفر قبل از کشت پیاز با شخم عمیق به زمین داده شود. کود اوره را به دو یا سه قسمت تقسیم نموده و یک سوم یا یک دوم آن را قبل از آب اول و یک دوم تا دو سوم دیگر کود را پس از خاتمه یخبندان های زمستانه به زراعت زعفران می دهند.

ب) در صورتی که قرار باشد از کود فسفات آمونیوم، اوره و سولفات پتاسیم استفاده شود در این صورت بهتر است کل کود پتاسی را در موقع تهیه زمین همراه با شخم عمیق و فسفات آمونیوم را قبل از آب اول و اوره را در خاتمه یخبندان های زمستانه به زراعت زعفران اضافه نمایند. میزان مصرف کود شیمیایی حدود 200 کیلوگرم کود فسفات آمونیوم و 100 کیلوگرم اوره در هکتار در سال اول می باشد. مصرف کود فسفره در سال های بعدی صورت نمی گیرد.

در سال دوم و سال های بعد هر سال در اواسط مهر ماه حدود 15 تن کود حیوانی کاملاً پوسیده در زمین پخش می شود و حدود 100 کیلوگرم نیز کود ازته به زمین داده می شود. 4 تا 5 روز پس از آبیاری اول وقتی که زمین گاورو شد یک شخم سطحی به عمق 5 تا 10سانتی متر به منظور سله شکنی و نرم شدن خاک و همچنین اختلاط کود با خاک انجام می گیرد که این عملیات موجب تسریع در رشد و میزان گلدهی زعفران می گردد.